Mimo iż na zegarku godzina 13.30 (sobota, 2 stycznia), wąską drogą prowadzącą ze Stuposian do Mucznego jedziemy w sznurku kilkunastu pojazdów. Z przeciwnej strony ruch samochodowy jest jeszcze większy, trzeba więc bardzo uważać. Gdy, po pokonaniu 11 kilometrów, docieramy w okolice Centrum Promocji Bieszczadów i położonego w jego pobliżu drewnianego kościółka, doznajemy jeszcze większego zaskoczenia. Wszędzie wokół samochód przy samochodzie, na pewno jest ich ponad setka. Rejestracje przeróżne: warszawskie, krakowskie, dolnośląskie, lubelskie, ale sporo też miejscowych, podkarpackich.
Wyruszamy na szlak prowadzący od strony polany Brenzberg, dowiadując się z tablic informacyjnych, że czeka nas 45-minutowy marsz pod górę. Śnieg zmieszany z błotem dodatkowo utrudnia marszrutę. Nie myśli się jednak o tym, patrząc na schodzące z góry rodziny, z dzielnie radzącymi sobie małymi dziećmi. Narzucony przez turystów dwustronny ruch, ułatwia pokonywanie wzniesienia. Szlak prowadzi łagodnie pod górę, przez las, może być polecany turystom od 5 do 90 lat.
Na około sto metrów przed szczytem Jeleniowatego, w tle szlaku pojawia się drewniano-metalowa konstrukcja wieży. Robi wrażenie, zwłaszcza jeśli stanie się u jej podnóża. Do osiągnięcia celu pozostaje pokonanie 175 schodów (25 półpięterek po 7 schodów każde), wyjątkowo wygodnych i niesprawiających większego problemu z dotarciem na taras widokowy. Drobne zmęczenie w pełni rekompensują widoki wokół. Tworzy je panorama rozciągająca się na dolinę górnego Sanu i na ukraińską część Bieszczadów. Patrząc w kierunku południowym widać ciąg najwyższych szczytów z Haliczem, Kopą Bukowską, grzbietem Bukowego Berda oraz połonin: Caryńską i Wetlińską. Ponoć przy dobrej widoczności zobaczyć można Gorgany. I co warto zaznaczyć, to wszystko serwowane jest bezpłatnie!
Widokami sycimy się do woli, jako że na tarasie prawie jesteśmy sami, gdyż wszyscy turyści byli tu już wcześniej, w obawie, że może zastać ich zmierzch. Z tych samych względów przyspieszamy sesję fotograficzną i ruszamy w drogę powrotną. Doznajemy miłego uczucia, że jednak schodzi się znacznie łatwiej, niż to było przy wspinaniu się pod górę. Dobry nastrój wynika też z zadowolenia, że zdecydowaliśmy się na tę eskapadę. Nawet wybłocone buty i dolne fragmenty spodni nie są w stanie go zepsuć.
Dlatego też namawiamy wszystkich do odwiedzenia tego urokliwego miejsca. Dzięki wieży widokowej Muczne bardzo zyskało na atrakcyjności. To już nie tylko szansa zobaczenia żubra, ale także świetny spacer zwieńczony dotarciem do wieży widokowej, z której roztacza się cudowna panorama Bieszczadów. A gdy Covid 19 zostanie pokonany, dojdzie jeszcze do tego wizyta w Centrum Promocji Bieszczadów, dysponującym ciekawą ofertą poznania tego zakątka Polski i zapleczem gastronomicznym.
A więc, kochani: obierajcie kierunek Muczne. Pamiętając przy tym, żeby tę eskapadę zaplanować przy dobrej pogodzie, gdyż wejście na wieżę jest zabronione, gdy panują niekorzystne warunki atmosferyczne, takie jak: gęsta mgła, opady deszczu i śniegu, gołoledź czy silny wiatr. Warto też dodać, że obecne dojście do wieży, od strony polany Brenzberg, ma charakter tymczasowy. Docelowy szlak z Mucznego, ze ścieżką edukacyjną i tablicami informacyjnymi, ma być gotowy wiosną br.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.